کد مطلب:129834 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:140
مشهد السقط در حلب
حموی گوید: در غرب شهر در دامنه ی كوه جوشن [1] قبر محسن بن حسین (ع) است. مردم می پندارند كه هنگام به اسارت آمدن خاندان حسین (ع) از عراق به دمشق، در راه سقط شد. یا اینكه طفلی بود كه در حلب با آنها بود و در اینجا دفن گردید.» [2] .
نیز گوید: جوشن كوهی است در غرب حلب كه از آنجا مس سرخ می بردند، آنجا معدن مس بود، اما پس از عبور اسیران و زنان كاروان حسین بن علی (ع) از بین رفت. (زیرا) همسر حسین (ع) حامله بود و در اینجا سقط جنین كرد. او از كارگران آن كوه درخواست نان و آب كرد، ولی آنها دشنامش دادند و منعش كردند. وی آنها را نفرین كرد و از آن پس، كسی از كار در آنجا سودی نبرد». [3] .
غزی گوید: از دیگر محله هایی كه به این محله (محله ی كلامته) ملحق است، مشهد محسن و مشهد حسین است. مشهد محسن به مشهد الدكه و مشهد الطرح نیز مشهور
است و در بخش غربی حلب واقع است؛ و از آن رو به این نام خوانده شده است كه سیف الدولة بن حمدان بر روی كوه مشرف به محل بارگاه سكویی داشت كه بر آن می نشست و مسابقه ی اسبها را كه در حضورش در آنجا برگزار می شد تماشا می كرد.
در تاریخ ابن ابی طی آمده است: مشهد الدكه در سال 351 ه آشكار شد. داستان آشكار شدنش هم از این قرار بود كه سیف الدوله روزی در یكی از چشم اندازهای خانه اش در بیرون شهر بود و نوری را دید كه در جای بارگاه فرود می آید. پس خودش سوار شد و رفت و آنجا را كند و به سنگی برخورد كه بر آن نوشته بود: این قبر محسن بن حسین بن علی بن ابی طالب است. سپس علویان را گرد آورد و از آنها پرسید كه آیا حسین فرزندی به نام محسن داشته است؟ گروهی از آنها گفتند: ما خبر نداریم. ما شنیده ایم كه حضرت فاطمه (س) حامله بود و پیامبر (ص) به وی فرمود: در شكم تو محسنی است! چون در روز بیعت به خانه علی (ع) حمله كردند آن طفل سقط شد!... [4] .
گروهی دیگر گفتند: یكی از زنان حسین (ع) از راه اسارت به اینجا كه رسیده بچه اش سقط شده است. ما از پدرانمان شنیده ایم كه این مكان به جوشن موسوم است. چرا كه شمر بن ذی الجوشن اسیران و سرها را در اینجا فرود آورد. در اینجا معدنی بود كه از آن مس استخراج می شد. معدن كاران از دیدن اسیران شادمان شدند. زینب بنت الحسین [5] آنها را نفرین كرد و معدن از بین رفت.
پس سیف الدوله گفت: خداوند اذن داده است كه این مكان آباد شود و من آن را به نام اهل بیت آباد می كنم. [6] .
آقای مقرم می نویسد: «در نزدیكی حلب بارگاهی است موسوم به «مسقط السقط»: زیرا هنگامی كه حرم پیامبر (ص) به اینجا رسیدند، همسر امام حسین (ع) فرزندی سقط كرد كه نامش محسن بود. [7] .
شیخ عباس قمی می نویسد: من در بازگشت از زیارت بیت الله الحرام در سال 1342 ه این بارگاه شریف را زیارت كرده ام. ساختمان بارگاه شریف را دیدم كه از سنگهای بزرگ، در نهایت اتقان و استحكام بنا شده بود. ولی متأسفانه بر اثر جنگهایی كه در حلب اتفاق افتاد بنایش ویران شده و اینك مخروبه ای است كه سقفش روی دیوارها فرود آمده و به ویرانه ای تهی تبدیل شده است. [8] .
نیز گوید: جوشن كوهی است در غرب حلب كه از آنجا مس سرخ می بردند، آنجا معدن مس بود، اما پس از عبور اسیران و زنان كاروان حسین بن علی (ع) از بین رفت. (زیرا) همسر حسین (ع) حامله بود و در اینجا سقط جنین كرد. او از كارگران آن كوه درخواست نان و آب كرد، ولی آنها دشنامش دادند و منعش كردند. وی آنها را نفرین كرد و از آن پس، كسی از كار در آنجا سودی نبرد». [3] .
غزی گوید: از دیگر محله هایی كه به این محله (محله ی كلامته) ملحق است، مشهد محسن و مشهد حسین است. مشهد محسن به مشهد الدكه و مشهد الطرح نیز مشهور
است و در بخش غربی حلب واقع است؛ و از آن رو به این نام خوانده شده است كه سیف الدولة بن حمدان بر روی كوه مشرف به محل بارگاه سكویی داشت كه بر آن می نشست و مسابقه ی اسبها را كه در حضورش در آنجا برگزار می شد تماشا می كرد.
در تاریخ ابن ابی طی آمده است: مشهد الدكه در سال 351 ه آشكار شد. داستان آشكار شدنش هم از این قرار بود كه سیف الدوله روزی در یكی از چشم اندازهای خانه اش در بیرون شهر بود و نوری را دید كه در جای بارگاه فرود می آید. پس خودش سوار شد و رفت و آنجا را كند و به سنگی برخورد كه بر آن نوشته بود: این قبر محسن بن حسین بن علی بن ابی طالب است. سپس علویان را گرد آورد و از آنها پرسید كه آیا حسین فرزندی به نام محسن داشته است؟ گروهی از آنها گفتند: ما خبر نداریم. ما شنیده ایم كه حضرت فاطمه (س) حامله بود و پیامبر (ص) به وی فرمود: در شكم تو محسنی است! چون در روز بیعت به خانه علی (ع) حمله كردند آن طفل سقط شد!... [4] .
گروهی دیگر گفتند: یكی از زنان حسین (ع) از راه اسارت به اینجا كه رسیده بچه اش سقط شده است. ما از پدرانمان شنیده ایم كه این مكان به جوشن موسوم است. چرا كه شمر بن ذی الجوشن اسیران و سرها را در اینجا فرود آورد. در اینجا معدنی بود كه از آن مس استخراج می شد. معدن كاران از دیدن اسیران شادمان شدند. زینب بنت الحسین [5] آنها را نفرین كرد و معدن از بین رفت.
پس سیف الدوله گفت: خداوند اذن داده است كه این مكان آباد شود و من آن را به نام اهل بیت آباد می كنم. [6] .
آقای مقرم می نویسد: «در نزدیكی حلب بارگاهی است موسوم به «مسقط السقط»: زیرا هنگامی كه حرم پیامبر (ص) به اینجا رسیدند، همسر امام حسین (ع) فرزندی سقط كرد كه نامش محسن بود. [7] .
شیخ عباس قمی می نویسد: من در بازگشت از زیارت بیت الله الحرام در سال 1342 ه این بارگاه شریف را زیارت كرده ام. ساختمان بارگاه شریف را دیدم كه از سنگهای بزرگ، در نهایت اتقان و استحكام بنا شده بود. ولی متأسفانه بر اثر جنگهایی كه در حلب اتفاق افتاد بنایش ویران شده و اینك مخروبه ای است كه سقفش روی دیوارها فرود آمده و به ویرانه ای تهی تبدیل شده است. [8] .
[1] جوشن: كوهي مشرف بر حلب در غرب آن كه در دامنه اش مقبره ها و بارگاه هاي شيعي قرار دارد. (معجم البلدان، ج 2، ص 186).
[2] معجم البلدان، ج 2، ص 284.
[3] معجم البلدان، ج 2، ص 186.
[4] نهرالذهب في تاريخ حلب، ج 2، ص 209.
[5] در نقل، همين گونه آمده است.
[6] همان.
[7] مقتل الحسين، مقرم، ص 347 - 346.
[8] نفس المهموم، ص 678.